Voorbij

Twee springerige stroompjes

raakten verknocht, wrongen zich

tot ondoorzichtige rivier

vol onverwacht zachte bochten.

Zij keerden terug na jaren opgeschrikt

uiteen gespat tot twee verweesde beken.

Zie je ons liggen, stijf, evenwijdig glimmend?

Metalen linialen van 't stille wachten stinkend?

Dit beeld komt steeds voorbij

op weg en ergens van terug. 

Ik zie vanuit de trein een kauwtje

die een kiekendief verstoort

die prooi vangt, van achter in zijn rug.

Normaal schrik ik altijd.

Nu ben ik opgelucht.

Heb het beeld eindelijk

van me af geschud.

>

<